Zrealizowany budynek mieszkalny, powstał w ramach drugiego z pięciu etapów dużej inwestycji pod nazwą "Zajezdnia-Poznań" wypełniającej dwa kwartały w sercu Jeżyc, teren po historycznej zajezdni tramwajowej. Przedmiotowy obiekt, oznaczony jako Budynek nr 3, wypełnia teren między ulicami Zwierzyniecka, Sienkiewicza i nowopowstałej ulicy Nowej Prusa, kształtując jednocześnie 3 pierzeje kwartału wzdłuż wymienionych ulic. Pięciokondygnacyjny budynek liczy sobie 128 lokali mieszkalnych (w tym kilka apartamentów dwupoziomowych, zlokalizowanych na ostatnich piętrach ryzalitów), trzynaście lokali usługowych oraz parking podziemny. Kształt budynku oraz jego oraz wysokość, wynika ściśle z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania terenu oraz wytycznych konserwatorskich. Układ przestrzenny budynku podyktowany jest przebiegiem obowiązujących linii zabudowy, wyznaczających nowe pierzeje kwartału. Forma budynku została zaprojektowana w nawiązaniu do okolicznych jeżyckich kamienic. Projekt elewacji zakładał rytmiczny układ wertykalnych pasów okiennych, w układzie kompozycyjnym nawiązującym do historycznej architektury secesyjnej Jeżyc. Podział elewacji pionowymi pasami okiennymi, a także wysunięciami balkonów i ryzalitów podyktowany jest wymogiem kompozycyjnego podziału elewacji na odcinki, w nawiązaniu do historycznych podziałów, zgodnie do zapisów MPZP. W bryle budynku zaprojektowano w punktach uzasadnionych kompozycyjnie miejscowe przekroczenia ustalonej MPZP wysokości jako akcenty architektoniczne, pełniące funkcje dominant na narożnikach kwartału. Projekt Budynku nr 3 w zakresie zewnętrznej architektury obiektu, zasady podziałów płaszczyzn i brył, proporcji wymiarów, pochylenia dachów, rozwiązań detali, kolorystyki, zastosowanych materiałów, harmonizuje z formami wartościowych, historycznych obiektów zajezdni oraz z nowymi obiektami, spełniając w ten sposób nadrzędną ideę, polegającą na utrzymaniu spójnego kompozycyjnie i estetycznie kompleksu architektoniczno-urbanistycznego zlokalizowanego w strefie ochrony konserwatorskiej. Charakterystyczna, rytmicznie ukształtowana biała kubatura mieszkalna, z cofniętym dachem mansardowym, została podzielona na odcinki, pionowymi ryzalitami reprezentacyjnych klatek schodowych i apartamentów. Wyznaczony przez zrealizowaną tkankę architektoniczną, wewnętrzny dziedziniec, służyć będzie mieszkańcom na cele rekreacyjne.